Gezel­schaps­dieren

Wanneer de eigenaar van een dier afstand doet van zijn of haar dier is het voor het dier en de gemeente van belang dat de eigenaar het dier niet dumpt maar afstaat aan het asiel. Asielen vragen een vergoeding aan de eigenaar van het dier voor de opvang en verzorging van de afstandsdieren. Sommige eigenaren kunnen het bedrag niet betalen, doordat zij bijvoorbeeld in de bijstand zitten. In sommige situaties willen mensen uiteindelijk afstand doen van hun dier omdat zij anders in de knel komen met hun financiën. Voorkomen moet worden dat deze mensen op een andere manier van hun dier af willen komen. De gemeente vergoedt de afstandskosten voor dieren waarvan de eigenaar ze niet kan betalen.

Castratie en sterilisatie van gezelschapsdieren heeft zowel voor- als nadelen. Zo worden dieren vaak minder agressief nadat zij onvruchtbaar zijn gemaakt en lopen zij minder kans op bepaalde ziektes. Ook voorkomen dergelijke ingrepen ongewenste nestjes, die vaak weer kunnen leiden tot impulsaankopen. Aan de andere kant kleven er altijd risico’s aan operaties, al zijn die in dit geval klein. Het is belangrijk om goede voorlichting te geven over het castreren en steriliseren van dieren. De gemeente moet hier verschillende vormen en kanalen voor inzetten.

Soms hebben daklozen een maatje zoals een hond of een kat. Deze zouden in de gemeentelijke nachtopvang gezamenlijke opvang moeten kunnen vinden. Ook moet de gemeente onderzoeken of Haagse dierenartsen of dierenopvangorganisaties willen helpen ondersteunen bij de verzorging van dieren van daklozen.

Dieren zijn een belangrijk onderdeel van het welzijn en bij de zorg voor mensen. Diverse wetenschappelijke onderzoeken hebben aangetoond dat de inzet van dieren in de zorg onder andere stress vermindert, eenzaamheid en depressie tegengaat en de kwaliteit van het leven van zowel huisdier als eigenaar verhoogt. De gemeente moet in gesprek gaan met zorginstellingen opdat zorgbehoevenden hun huisdier mee kunnen nemen, tenzij dat niet in het belang van het dier is. Ook moet de gemeente onderzoeken of een mantelzorgproject voor dieren kan worden opgezet.

In de zorgsector worden dieren steeds meer ingezet. Tot nog toe gelden voor de aanbieders van activiteiten met dieren in de zorg nog geen kwaliteitseisen of certificatie. De gemeente moet (subsidie-)aanvragen voor interventies met dieren of opvang van dieren in de zorg- en welzijnssector daarom toetsen aan vooraf opgestelde dierenwelzijnsnormen.

Nog steeds worden soms hulphonden geweigerd op locaties of in taxi’s in onze stad. De gemeente moet daarom in de Algemene Plaatselijke Verordening (artikel 2:57) een uitzondering opnemen voor aangelijnde hulphonden, waardoor deze dieren hun begeleider kunnen begeleiden naar een publiek toegankelijke plek. Ook moet de gemeente in gesprekken met de stichting Taxibelang Haaglanden blijven benadrukken dat hulphonden moeten worden toegelaten in taxi’s.

(Online-)winkels, beurzen en markten zijn ongeschikt voor het verkopen van levende dieren. De omstandigheden daar hebben vaak negatieve effecten op het welzijn van het dier. Doordat dieren daar in een impuls worden aangeschaft, zijn de nieuwe eigenaren zich niet altijd bewust van de zorgen die een huisdier met zich meebrengt. De gemeente moet daarom bij de landelijke overheid aandringen op een verbod op verkoop van dieren via internet, in dierenwinkels, tuincentra en andere locaties die impulsaankopen en onverantwoorde verkoop van dieren bevorderen. Ook sluit de gemeente een convenant met dierenwinkels en tuincentra dat tot doel heeft de verkoop van levende dieren daar op termijn te stoppen.

Huisdieren worden ook middels fokkers aangeschaft. Niet alle fokkers zijn erkend; sommige mensen doen het het incidenteel of als hobby. Helaas zijn er ook ‘foute’ fokkers die geen rekening houden met dierenwelzijn en ongewenste erfelijke eigenschappen die ouderdieren meedragen. De gemeente moet bij de landelijke overheid aandringen op aangescherpte criteria voor fokkers.

Er zijn in Den Haag 14 Huisdier Informatie Punten. Op deze plekken kunnen mensen terecht als ze erover denken om een huisdier te nemen. De gemeente moet inzetten bekendheid en uitbreiding van de Huisdier Informatie Punten.

Huisdieren zijn vaak de vergeten slachtoffers van huiselijk geweld. Zo blijkt uit diverse onderzoeken dat in meer dan de helft van de gevallen van huiselijk geweld ook dierenmishandeling plaatsvindt. Anderzijds geven slachtoffers van huiselijk geweld aan hun vlucht tot wel één jaar uit te stellen vanwege huisdierbezit. Daarom is het van belang dat de gemeente, samen met dierenartsen, dierenambulance, Blijf van mijn Dier en Veilig Thuis, plekken waar huisdieren tijdens de vlucht van het slachtoffer kunnen worden afgegeven realiseert.

Ook moet de gemeente, in samenspraak met de keten, een crisisopvang voor de eerste 24 uur faciliteren waar huisdieren welkom zijn. Er zou ook een opvanglocatie voor slachtoffers van huiselijk geweld in Den Haag moeten komen waar huisdieren gezamenlijk met hun gezin kunnen worden opgevangen. Als laatst zouden sociale hulpverleners van de gemeente Den Haag in kwetsbare gezinnen een oogje in het zeil moeten houden op de toestand van de huisdieren.

Wie zijn baan verliest en een uitkering aanvraagt, kan al in het bezit zijn van een huisdier. Voor hem of haar wordt ondersteuning geboden, maar helaas niet voor het huisdier. De huisdierbezitter kan de dierenartsrekening of andere medische noodhulp voor het dier vaak niet zelf betalen. Bijna 60% van de huisdiereigenaren met een minimuminkomen geven aan dat ze om financiële redenen wel eens hebben afgezien van een bezoek aan de dierenarts. Dit komt niet ten goede aan het dierenwelzijn.

De gemeente moet daarom structurele steun aan de medische zorg voor dieren van ooievaarspashouders verlenen. Ook kan de gemeente mensen met een huisdier die gebruikmaken van de voedselbank helpen door ze naar de voedselbank voor huisdieren te verwijzen. Daarnaast moet de gemeente mogelijkheden om de bijzondere bijstand te gebruiken voor een (gedeeltelijke) vergoeding van noodzakelijke medische kosten voor dieren van bijstandsgerechtigden onderzoeken.

Veel dieren komen onnodig in het asiel terecht omdat de eigenaar niet kan worden achterhaald. Identificatie door een chip en registratie kunnen ervoor zorgen dat een eigenaar snel opgespoord wordt.

De gemeente kan dit op verschillende manieren stimuleren. De gemeente moet voorlichtingscampagnes chipacties geven en deze ondersteunen. Ook kan Den Haag meedoen met de jaarlijkse chipmaand in juni door onder andere alle dierenartsen op te roepen met (goedkopere) chipacties te komen. Voorts moet de wethouder bij de Rijksoverheid aansturen op landelijke regelgeving voor het verplicht chippen van katten, en een centraal registratiepunt voor gechipte honden en katten.

De stichting Amivedi, gerund door vrijwilligers, is een landelijke organisatie waar men gevonden of vermiste dieren kan aanmelden. De gemeente kan dierenhulporganisaties en Amivedi ondersteunen om het bereik en de herkenbaarheid van de meldpunten met gevonden dieren te vergroten.