Honden­beleid

Onderzoek uit 2008 laat zien dat jaarlijks ongeveer 150.000 mensen worden gebeten door een hond. Dit gedrag moet vooral worden bekeken in relatie tot de behandeling van de hond door de eigenaar. De eigenaar heeft de volle verantwoordelijkheid om de hond goed op te voeden en waar nodig bij zich te houden.

De gemeentewet en het Wetboek van Strafrecht bieden mogelijkheden om (eigenaren) van agressieve honden aan te pakken. De gemeente moet de invoering van een verplichte opvoedcursus voor hondeneigenaren onderzoeken en dringt hierop aan bij de landelijke overheid. Daarnaast moet de gemeente de eigenaar van de hond na een bijtincident verplichten tot het behalen van een Sociaal Hondenvaardigheidsbewijs (SHVB) en het ongewenste gedrag dat heeft geleid tot het bijtincident aan te pakken met een gedragsdeskundige.

De werkgroep Hulp Inbeslaggenomen Honden en de Raad voor Dieraangelegenheden (RDA) sturen erop aan om de eigenaar meer verantwoordelijk te stellen voor het gedrag van zijn/haar hond. Ook moeten bijtincidenten zoveel mogelijk afgehandeld worden via het bestuursrecht, waarbij wordt voorkomen dat honden in beslag worden genomen. De gemeente moet de aanbevelingen van de Werkgroep Hulp Inbeslaggenomen Honden en de RDA bij bijtincidenten opnemen in de APV. Ook dringt de gemeente bij het ministerie aan op doorvoering van de door de RDA voorgestelde wetswijzigingen in het Wetboek van Strafrecht en het Wetboek van Strafverordening.

De gemeente verstrekt via de website informatie over belangrijke adressen voor kwalitatieve en deskundige gedragscursussen en opvoeding.

Het heffen van een belasting op een levend wezen is niet wenselijk. Verder is het lastig de hondenbelasting te innen. Er zijn controleurs voor nodig en dat maakt het duur. Daarom moet de hondenbelasting worden afgeschaft.

Om honden als huisdieren in een stad te kunnen houden, zijn aparte voorzieningen nodig. De gemeente eist dat Haagse hondenbezitters hieraan bijdragen middels de hondenbelasting. Indien die eis wordt gesteld, is het belangrijk dat deze inkomsten ook daadwerkelijk aan dit doel worden besteed.

Of een hond rust nodig heeft, is voor anderen dan de eigenaar niet altijd direct zichtbaar. In diverse wereldsteden gebruiken hondeneigenaren hiervoor een geel lintje. Een hond met een geel lintje om heeft behoefte aan ruimte, bijvoorbeeld door gedrags- of gezondheidsproblemen. Ook kunnen hondeneigenaren hiermee naar elkaar communiceren of een loslopende hond moet worden aangelijnd bij het passeren van een andere hond. De gemeente moet het concept van de gele lintjes promoten op de website van de gemeente, bij de Huisdier Informatie Punten en bij dierenartsen.

Een goede hoeveelheid en soort lichaamsbeweging voor een hond zijn belangrijke onderdelen van verantwoord huisdierbezit. Toch is de kwaliteit van de Haagse losloopgebieden vaak ondermaats. Ook zijn deze gebieden vaak niet veilig genoeg om een hond los te laten.

Ook zijn losloopgebieden niet goed verdeeld over de stad. In sommige stadsdelen met meer hondenbezitters is haast geen losloopgebied beschikbaar. Bij de (her)inrichting van de openbare ruimte moet de gemeente daarom rekening houden met veilige en voldoende losloop- en uitlaatgebieden voor honden op loopafstand. Bij het aanwijzen van deze locaties wordt rekening gehouden met natuurwaarden van de bestaande locatie.

De openbare ruimte is schaars. In of nabij Natura 2000-gebieden is het niet wenselijk om losloopplekken te creëren, omdat de natuur al onder druk staat door alle ruimtelijke ontwikkelingen en de stikstofproblemen. De gemeente moet een integrale aanpak hondenbeleid in natuurgebieden hanteren en communiceren om die gebieden optimaal te beschermen en tevens hondenlosloopgebieden in de natuur te handhaven.