Bijdrage - Huis­vesting vluch­te­lingen

Voorzitter,

De mens is van nature een gelukzoeker. In vrijwel alle gevallen. Iedereen maakt de keuze liever voor het geluk te kiezen dan voor het ongeluk, en hoewel mensen een ongelukkige hand van keuze kunnen hebben in hun speurtocht naar geluk, is de drijfveer doorgaans hetzelfde.

In het vluchtelingendebat zien we dat de verhoudingen zodanig gepolariseerd zijn, dat vooral de geluksconcurrentie centraal lijkt te staan.

Heb je het geluk dat je een noodsituatie ontvlucht bent waarin honger, droogte, geweld, of oorlog het je onmogelijk maakte om gelukkig te zijn, kun je het ongeluk hebben dat mensen in het land waar je heen gevlucht bent, je liever zien gaan dan komen.

Maar ook de andere kant van de zaak, voorzitter, mag zeker niet vergeten worden.

Heb je het geluk dat je redelijk tevreden bent met je woonsituatie in Den Haag, met je onderneming, je buurt, met je huis, met je omgeving, heb je het ongeluk dat het evenwicht in jouw wijk voor jouw gevoel verstoord wordt door de komst van een grote groep vluchtelingen. Dhr. Blom, een van de insprekers, typeerde het treffend: “er hangt veel in de Haagse lucht, onwetendheid, onbegrip, maar ook een sociaal gevoel”.

De angst voor het onbekende of gewoon het kwijt zijn van het vertrouwen in de politiek, die ook heel goed voorstelbaar zijn. En waar vaak te weinig oog voor is. Mensen die ageren tegen de opvang van vluchtelingen in hun buurt, worden net als de vluchtelingen vaak te snel weggezet als een karikatuur van de werkelijkheid. Ook voor hen zou meer begrip moeten zijn. Zoals de heer Dullaart zei: “mensen zijn bang, dus communicatie over wat het college doet aan veiligheid, extra politievrijwilligers, is zeer belangrijk”.

Ook wil ik graag horen hoe het college aankijkt tegen de integratiemogelijkheden van statushouders als zij bij elkaar worden gehuisvest. Volgens de Partij voor de Dieren is dit geen lange-termijn-oplossing. Mensen moet perspectief worden geboden. Kan het college hierop ingaan?

Voorzitter, die geluksconcurrentie is een duivels dilemma, die de politiek te lang tot een patstelling gebracht heeft. Er zijn partijen die zeggen dat er niet een vluchteling geholpen mag worden, er zijn partijen die zeggen dat elke vluchteling welkom is.

En als partijen met tegengestelde opvattingen een coalitie van water en vuur vormen, zowel in het torentje als in het gemeentehuis, ontstaat een afwachtende situatie. Daarom heeft het even geduurd voordat Den Haag uiteindelijk op noodhulp inzette. Nu dat eenmaal gebeurt, steunen wij dit. Voorzitter, als thuishaven van het Internationale Hof van Justitie zou Den Haag sneller de zaken in goede banen kunnen leiden door het vluchtelingenvraagstuk meer in het beleid te verankeren.

Voorzitter, op een kleine planeet, hebben we een gezamenlijke verantwoordelijkheid. We weten dat wij Nederlanders zoveel consumeren dat er twee aardbollen nodig zouden zijn om alle wereldburgers ons welvaartsniveau te bieden. Er zouden zelfs vier aardbollen nodig zijn om alle wereldburgers het welvaartsniveau van de VS te bieden. En omdat we maar een bewoonbare aarde tot onze beschikking hebben, leidt die overconsumptie tot spanningen, tot voedselproblemen, tot droogte op de ene plek, overstromingen elders. Tot klimaatproblemen, tot oorlogen om schaarse grondstoffen, tot bevolkingsgroepen die op drift raken. We kunnen het vluchtelingeprobleem van nu niet als een incident benaderen.

We moeten er rekening mee houden dat problemen als die zich nu voordoen, structureel zouden kunnen worden of nog veen groter dan nu het geval is. Daarom moeten wij in Den Haag anticiperen op onze rol in de oplossing van toekomstige problemen op het gebied van vluchtelingenstromen.

De beginselen meer mededogen en duurzaamheid vormen voor ons aanleiding om te pleiten voor een humane opvang van vluchtelingen vanuit de evenredig te verdelen noodopvang die op dit moment noodzakelijk is. Op een zodanige wijze dat ook de Haagse bevolking zich niet verrast of overlopen hoeft te voelen.

Naast de opvang op dit moment, zal er een duurzame oplossing moeten komen zodat we niet nogmaals verrast kunnen worden, opdat het stadsbestuur niet te lang besluiteloos is als het om vraagstukken gaat die te maken hebben met kwesties als het vluchtelingenvraagstuk.

Ik wil het college daarom met nadruk vragen om door te gaan met de acute opvang aan vluchtelingen bieden, vluchtelingen en bewoners perspectief te geven, en een gedegen onderzoek uit te voeren naar de rol die Den Haag in de toekomst kan, wil en moet vervullen bij de oplossing van problemen zoals we die vandaag bespreken. Zodat Den Haag een blijvende rol van betekenis kan vervullen in de oplossing van problemen van mensen die hun land ontvluchten als gevolg van crisissituaties, waarbij ook de gevolgen voor de Haagse bevolking van dergelijk beleid zorgvuldig worden meegewogen.

Dank u wel.