Bijdrage initi­a­tief­voorstel (Groene) Ruimte voor verbe­tering

Voorzitter, helaas is de natuur in deze stad niet veilig. En dat terwijl natuur van gigantisch belang is voor plant, dier, mens maar ook de economie. Want meer natuur levert diensten en daarmee geld op. Die Stedelijke Groene Hoofdstructuur (SGH) is belangrijk en het beschermen en behouden hiervan moet het uitgangspunt zijn. Wij zijn blij dat het college het “nee, tenzij principe” hanteert, maar hebben sterk de indruk dat er toch te makkelijk in deze waardevolle natuur wordt gebouwd. Volgens het college wordt het groen nu al afdoende beschermd via planologische bescherming en beleidsplannen.

Maar volgens ons schiet die planologische bescherming tekort. De voorbeelden die wij in het voorstel noemen lieten dat mooi zien. Volgens het college waren die projecten voorbeelden van het “nee, tenzij principe” in werking. Maar bij Ockenburg is het college door de rechter teruggefloten. Hoe rijmt u dat met het zorgvuldig toepassen van het “nee, tenzij principe”?

De Partij voor de Dieren wil dan ook dat het college de bijzondere natuur in deze stad beter gaat beschermen en met dit voorstel willen wij een aanzet geven om de bescherming van de Stedelijke Groene Hoofdstructuur te verstevigen.

We moeten het moeilijker maken om in de groenstructuur te bouwen, want het huidige kader maakt het te makkelijk. Hoe beoordeelt het college op dit moment de vraag of er geen alternatief is en wat kwalificeert volgens het college als groot openbaar belang?

Het huidige kader luidt dat voor groen dat deel uitmaakt van de groenstructuur geldt dat slechts in uitzonderlijke gevallen een incidentele heroverweging niet wordt uitgesloten[1]. Acht de wethouder dat die incidentele heroverweging nu voldoende , of onderschrijft hij dat het bouwen in de SGH nog te vaak gebeurt?

Dan nu het onderdeel compensatie van ons initiatiefvoorstel. Dit is aan de orde wanneer er toch gaat worden gebouwd in de SGH, omdat er geen alternatieven zijn en sprake is van een groot openbaar belang. Wij hebben 7 voorwaarden genoemd waaraan deze compensatie moet voldoen om de SGH duurzaam in stand te houden.

1. Grotere oppervlakte en hogere natuurwaarde van het compensatiegebied

Terecht wijst het college op het evenredigheidsbeginsel en daar wil mijn fractie niets aan af doen. Maar tegelijkertijd legt het college dat beginsel heel beperkt uit. Ik citeer: “Alleen op basis van vrijwilligheid is meer compensatie dan 1:1 mogelijk.” Het college impliceert strijdigheid met ons voorstel om de kwaliteit 2 keer te doen toenemen en de oppervlakte maal 3. Die strijdigheid treedt niet op, omdat het college oppervlakte en maatschappelijk belang door elkaar haalt.

Het evenredigheidsbeginsel gaat over het maatschappelijk belang dat gecompenseerd moet worden, niet de oppervlakte.

Wij willen meer oppervlakte terug, omdat er tijd overheen gaat voor de kwaliteit van groen weer hersteld is. Om een extreem voorbeeld te noemen: Als er een hectare regenwoud wordt gekapt en dat wordt gecompenseerd door een hectare soja terug te geven aan de natuur, dan gaat de biodiversiteit er op achteruit. Daarom is het weldegelijk legitiem om meer oppervlakte te vragen dan er wordt onttrokken uit de SGH. Het maatschappelijk belang hangt namelijk niet alleen aan oppervlakte, maar ook aan biodiversiteit en kwaliteit van groen. Zelfs in gebieden van gelijkwaardige kwaliteit zal het tijd kosten voor de biodiversiteit zich hersteld heeft.

Wij willen graag dat elke keer als er snippers van de SGH worden afgehaald de kwaliteit van de SGH minimaal gelijk blijft en dus niet achteruit gaat. Als we maximaal 1:1 in oppervlakte compensatie mogen eisen dan gaat de kwaliteit uiteindelijk achteruit. Om die duurzame instandhouding te hebben moeten we er wel wat moeite voor doen.

2. Compensatie van groen binnen de wijk

Als het college stelt dat het onmogelijk is om te compenseren in de wijk, dan bedoelt zij dat dit financieel niet haalbaar is. Want alles kan, als er maar voldoende wordt betaald. Dat moet dan uit die compensatie komen, en voortbordurend op mijn vorige punt, dat hoeft ook financieel niet 1:1. Want onbebouwde grond is nu eenmaal goedkoper dan bebouwde grond. Door te mogen bouwen wint de grondeigenaar aan bezit, ten koste van groen en de kwaliteit van de leefomgeving. Hoe staat de wethouder tegenover een compensatiefonds?

Als we nu groen gaan weghalen in een wijk is het niet meer dan eerlijk om ook weer groen in de wijk terug te brengen. Dat moet de wethouder toch onderschrijven. Hoe kunnen we hier wel voor zorgen? Bij voorkeur in de wijk tenzij wordt aangetoond dat dit niet kan?

3. Verbreding van toegangswegen optellen bij het te bebouwen perceel.

Wij zijn blij dat het college instemt met deze voorwaarde en zijn het eens met de kanttekening die het college stelt.

4. Compensatie vooraf

Ook hier zijn wij verheugd dat het college instemt met deze voorwaarde. En wat betreft de kanttekening zijn wij het eens zolang de bindende afspraken ook gecontroleerd worden op het uitvoeren daarvan.

5. Geen nieuwe ecologische knelpunten

Ook hier zijn we het eens met de reactie van het college.

6. Grenscorrecties van de SGH

Het college stelt voor om bij de eerstvolgende actualisatie van “Groen kleurt de stad”, in 2015, de “grenscorrecties” te verwerken. Maar zou het met een digitale kaart ook bijgehouden kunnen worden? Dan is steeds actueel en inzichtelijk welke gronden wel of niet bij de SGH horen. Vooral de compensatiegronden zijn natuurlijk belangrijk om vast te leggen dat zij deel uit maken van de SGH. Kan het college bij die eerstvolgende actualisatie dan ook ingaan op de ecologische waarde, zowel van de huidige SGH als van de compensatie gronden?

7. Aanscherping compensatie-eisen

Zolang het college doelt op mijn bredere uitleg van de 1 op 1 compensatie is mijn fractie het eens met de reactie van het college.

Wij willen in ieder geval het college hartelijk danken voor de reactie op ons voorstel en vernemen graag een reactie van de wethouder op mijn gestelde vragen over het “nee, tenzij principe”, de incidentele heroverweging en het compensatiefonds.

Initiatiefvoorstel '(Groene) Ruimte voor verbetering'