Bijdrage Eind­rapport Enquê­te­com­missie Amare

Voorzitter,

Veel dank aan de insprekers en uiteraard ook aan de enquêtecommissie. Vandaag zijn we hier om met het college te spreken over het rapport over Amare. Een project dat, hoe mooi de zalen ook zijn, een donkere schaduw werpt over de manier waarop besluiten worden genomen in deze stad. Voor de Partij voor de Dieren is het klip en klaar: dit rapport is niet zomaar een stuk papier, maar een oorverdovende alarmbel. Als gemeenteraad is het een essentieel recht om geïnformeerd te worden, om te kunnen debatteren en te beslissen. Maar hoe kunnen we dit doen als de informatie die we krijgen niet klopt? Als de kaarten al zijn geschud voordat de raad zelfs maar weet welk spel we gaan spelen?

Dit rapport spreekt niet slechts van onvoldoende informatieverstrekking, maar van misleiding. Voor de Partij voor de Dieren is dat oordeel zowel terecht als heftig, voorzitter. Wij zitten hier voor en namens de Haagse inwoners. En als wij misleid worden, worden zij ook misleid. Dit heeft inwoners niet alleen financieel benadeeld, maar ook het vertrouwen in onze besluitvorming ondermijnd. Dus, mijn vraag aan het college is simpel: Hoe gaat het college hier mee om? Hoe reflecteert het college hierop? En wat gaat het college eraan doen om zeker te stellen dat dit nooit meer gebeurt?

Voorzitter, voor een college, wiens kerntaak het is om beleid binnen kaders vorm te geven, uit te voeren en erover te rapporteren, is dit niet zomaar een rapport. Ik noemde het al eerder. Het zou moeten voelen als een alarmbel. We lezen in de college reactie dat ze vinden dat ze al een heel eind op weg zijn en een grofmazige suggestie voor een duale werkgroep. Maar, voorzitter, dat kan toch niet de enige reactie van het college zijn? We moeten kunnen vertrouwen op transparante en integere besluitvorming. Waarom kiest het college vooral voor stilstand en status quo, terwijl actie nodig is? Graag een reflectie.

De Partij voor de Dieren herkent veel van de analyse van de enquêtecommissie. Ook vandaag de dag zien we met regelmaat een gebrek aan duidelijkheid over samenhang tussen beleidsdocumenten, gebrek aan duidelijkheid over financiële consequenties, en de manier van rapporteren over risicobeheersing die in het rapport terecht bekritiseerd wordt. Dit zijn elementen die leiden tot tunnelvisie. Wat wil het college doen om dit aan te pakken?

Voorzitter, waarom hebben we bij belangrijke projecten geen duidelijke, bondige overzichten aan het begin van elk rapport? Een oplegger van een pagina of twee waarin feitelijke context en een gedegen risicoanalyse staan die relevant zijn voor het publiek belang. Simpel, helder, en effectief. Hoe staat het college hier tegenover? Of, in andere woorden: wat is de visie van het college op aanbeveling 5, 7 en 8 en wat gaat het college hiermee doen en op welke termijn?

Het college moet hierop wat de Partij voor de Dieren betreft een duidelijke visie hebben. Uitdagingen moet je aanpakken, niet wegstoppen. Het tij moet gekeerd worden. Dank u wel.