Bijdrage Naleving en hand­having resul­taten 2017 en inten­si­vering 2018-2021

Voorzitter,

Het zal je maar gebeuren. Om wat voor reden dan ook verlies je je baan, je vastigheid in je leven. Het zou niet verbazend zijn als je het dan niet meer ziet zitten. Gelukkig hebben we in Nederland een sociaal vangnet. In de crisisjaren is het aantal mensen in de bijstand helaas echter opgelopen.

De Partij voor de Dieren vindt het goed dat het college zich inzet om mensen aan het werk te krijgen en daarvoor de samenwerking opzoekt met een breed palet aan werkgevers en dat er is gesproken met alle betrokken partijen over de aanpak voor het werkoffensief. Maar wat zijn de uitkomsten van de gesprekken met bijstandsgerechtigden? En hoe bruikbaar zijn deze uitkomsten? Onze fractie krijgt namelijk signalen van bijstandsgerechtigden die vanwege de volledige afhankelijkheid van zo’n uitkering in een soort permanente angst verkeren. Zij hebben het gevoel volledig overgeleverd te zijn aan de welgezindheid van de sociale dienst. Anoniem bevragen van bijstandsgerechtigden levert ons inziens daarom meer kwalitatieve input op. Graag een reactie van de wethouder op dit punt.

Dan een vraag die bij onze fractie naar aanleiding van die intensiveringsslagen opkomt. Wat kost deze fraude aanpak ons op jaarbasis? De baten worden keurig opgesomd, maar wat zijn de lasten? Vanuit welke middelen wordt dit betaald?

Voorzitter, voor de Partij voor de Dieren is er een verschil of mensen opzettelijk niet aan hun verplichting voldoen of dat er andere redenen zijn waarom zij dit niet kunnen. Wij moeten de menselijke maat in Den Haag niet uit het oog verliezen. De adviezen van de Nationale Ombudsman wat betreft boetes moeten serieus worden genomen. Wij vinden het dan ook erg jammer dat er partijen zijn die de mensen in de bijstand al snel als fraudeurs bestempelen.

Voorzitter, al in 2014 heeft onderzoek van de nationale ombudsman laten zien dat de Fraudewet óók goedwillende burgers aanpakt als criminelen. Mensen die zich van geen kwaad bewust zijn krijgen torenhoge boetes opgelegd, waardoor ze in ernstige financiële problemen kunnen komen. Dit zagen en hoorden we onlangs nog tijdens het werkbezoek Schuldhulpverlening. Extreme maatregelen zoals huisbezoek, observatie of volgen kunnen een hele ernstige impact op het leven van mensen hebben. In hoeveel gevallen is er in Den Haag de afgelopen jaren gebruik gemaakt van dit soort onderzoeksmethodes die de privacy van mensen zo extreem onder druk zet? Verder sluit ik me aan bij de vragen van GroenLinks over het natraject.

Dan nog een vraag over de werkwijze Handhaven aan de poort. Welke factoren vormen een risicoprofiel? In de brief lezen we dat etnisch profileren hier gelukkig geen onderdeel van uitmaakt, maar wat voor profiling dan wel?